'..instituties, zoals de pure goudstandaard, privaat eigendomsrecht, en het gezin, dragen een enorm volume aan informatie met zich mee en hebben zichzelf in de meest uiteenlopende historische contexten en omstandigheden van tijd en plaats bewezen .. onverantwoordelijke eliminatie van die instituties genereert buitensporige, onvoorspelbare kosten in de vorm van sociale spanningen en slechte aanpassingen die de vreedzame, harmonieuze vooruitgang van de beschaving en van de mensheid in gevaar brengen.'<blockquote> 'Kortom, we concluderen dat een monetair en bancair systeem gebaseerd op een pure goudstandaard en een 100%-reservevereiste voor het bankieren een 'maatschappelijke institutie' is die essentieel is voor het correcte functioneren van eender welke markteconomie. Een maatschappelijk institutie kan gedefinieerd worden als elke set van gedragspatronen die spontaan geëvolueerd is over een erg lange tijdsperiode, als resultaat van de bijdrages die verschillende generaties mensen door hun deelname aan sociale processen hebben geleverd. Zulke instituties, zoals de pure goudstandaard, privaat eigendomsrecht, en het gezin, dragen een enorm volume aan informatie met zich mee en hebben zichzelf in de meest uiteenlopende historische contexten en omstandigheden van tijd en plaats bewezen. Daarom kunnen we niet zomaar zonder die instituties. Noch kunnen we morele principes opofferen zonder daarbij bijzonder grote sociale kosten op te lopen. Immers, het zijn de gedragspatronen, de tradities en de morele principes die, veeleer dan 'onderdrukkende en verbiedende sociale tradities' te zijn (zoals auteurs zoals Rousseau en, in het algemeen, de 'sciëntistische' theoretici ze onverantwoordelijk genoeg genoemd hebben), de ontwikkeling van de beschaving mogelijk hebben gemaakt. Wanneer mensen de rede vergoddelijken en beginnen te geloven dat ze sociale instituties kunnen aanpassen en 'verbeteren', of ze zelfs
ex novo kunnen reconstrueren (onder de economische theoretici hebben de keynesianen en de monetaristen lang deze houding aangenomen), verliezen ze de vitale leidraden en referentiepunten uit het oog en rationaliseren ze steeds weer hun meest atavistische en primitieve passies, waarmee ze de spontane processen van samenwerking en coördinatie van de samenleving in het gevaar brengen.
De goudstandaard en het principe van een 100%-reservecoëfficiënt maakt integraal deel uit van die vitale sociale instituties die als een automatische piloot of gids voor praktisch menselijk gedrag moeten dienstdoen in het proces van sociale samenwerking. De onverantwoordelijke eliminatie van die instituties genereert buitensporige, onvoorspelbare kosten in de vorm van sociale spanningen en slechte aanpassingen die de vreedzame, harmonieuze vooruitgang van de beschaving en van de mensheid in gevaar brengen.'
- Jesús Huerta de Soto,
Geld, krediet en crisis (2011), blz. 638 en 639 [1]</blockquote>
<b>'..het grote verlies aan concrete structuren op het niveau van cultuur
en beschaving..'</b>
<blockquote> 'Het wordt steeds duidelijker dat het grote verlies aan concrete structuren op het niveau van
cultuur en
beschaving, gekoppeld aan ingrijpende maatschappelijke veranderingen en een ontwaarding van ethische en esthetische normen, tot gevolg heeft dat het
gezin – het veiligheid en zekerheidbiedende familiale samenleven –, zijn zin en betekenis steeds meer verliest en de esthetische zelfverantwoordelijke autonomie van het individu verhindert. De mens wordt meer en meer
in en
tegenover een
Externe Wereld der Representaties geplaatst waaraan hij steeds minder (= onvoldoende) ervaringen kan ontlenen die zijn
Zelf, zijn
zelfbeeld, bevestigen, waardoor het hem moeilijk is zijn eigen
Interne Wereld der Representaties te vervolmaken en om zijn identiteit op een bestendige en evenwichtige wijze te verwezenlijken.
Hierdoor ziet hij zich geleidelijk steeds meer geplaatst in een
eenzaamheid die
isolement wordt; en dit isolement vervult hem met niet vorm te geven
existentiële angst. Hij kan als het ware
nergens meer
wortelen; ontworteling en
vervreemding (b)lijken steeds meer kenmerkend te worden voor onze tijd.
In de internationale literatuur bestaat over het algemeen eensgezindheid over de oorzaak van het borderlinesyndroom. Ondanks de duidelijke stoornissen van het ego en de inherente narcistische hoedanigheden, wordt de oorsprong niet primair gezocht in de
aanleg van het individuele ego maar in het socialisatieproces binnen de gezinsstructuur, met haar relatie- en interactievormen, waaruit deze mens afkomstig is. Het ontbreken van
basiszekerheid en
transparantie in de structurele kwaliteiten van de hechtings- en
onthechtingsprocessen heeft hier een belangrijke invloed. Het zijn vooral de vroege
moeder-kindrelatie en de mogelijkheden tot indentificering en verwerving van autonomie – het vestigen van een
authentieke identiteit, gebaseerd op
innerlijk beleefde zekerheid, gepaard aan
affectieve zijnsbevestiging – die een alleszins bepalende rol spelen.
Vanuit haptonomisch gezichtspunt ontbreekt het voornamelijk aan de persoonlijke
goedheidsbeleving in een open en zekerheidbiedende ontgrenzende ambiance. In een dergelijke ambiance voelt en weet men zich affectief in zijn identiteit, zijn eenheid van wezen bevestigd en bekrachtigd
als goed-op-zich (Bonum in se) binnen een liefde en zekerheidbiedende leef-ambiance.
De onthouding van deze thymotactiele affectieve bevestiging, dit
Bonum funda mentale, leidt ertoe dat de mens zich in wezen niet (h)erkend voelt, zich niet als ten volle geaccepteerd en geliefd beleefd. Op deze basis kunnen
gevoelsrelaties zich niet harmonisch ontwikkelen; het ontbreekt te enen male aan het
basisvertrouwen, essentieel voor het ontstaan van empathische, liefdevolle gevoelsrelaties.
De dreiging uit de
Externe Wereld der Representaties, met zijn terreur, bedreigend en verwoestend geweld en toenemende existentiële onzekerheden, maakt dat het individu, zich als miskend beleeft in zijn zelf-zijn, of zich bedreigd voelt: en aldus geen sterk ego als autonome identiteit vermag te ontwikkelen, laat staan een
Zelf, een volmaakte authentieke identiteit.'
- Frans Veldman,
Levenslust en Levenskunst (2007), blz. 259</blockquote>
Context<blockquote>
(Dutch) Haptopraxeologie: Bazaarmodel - Oostenrijkse School, Haptonomie, Plasma Kosmologie (29 mei, 2011)(Haptopraxeology) - '..Alfvén’s predictions .. cannot be ignored..' - '..the faculties necessary to perceive it.'‘..the subjectivist conception..’ (
'..time..')</blockquote>
<font size="-1"><strong>Note</strong>
[1] 'In short, we conclude that a monetary and banking system based on a pure gold standard and a 100-percent reserve requirement for banking is a “social institution” essential to the correct functioning of any market economy. A social institution can be defined as any set of behavior patterns which has spontaneously evolved over a very prolonged period of time, as a result of the contributions multiple generations of people have made to social processes through their participation in them. Thus such institutions, like the pure gold standard, private-property law, and the family, carry with them an enormous volume of information and have been successfully proven in the most varied historical contexts and circumstances of time and place. That is why we cannot innocuously dispense with these institutions, nor can we sacrifice moral principles without incurring inordinate social costs. For behavior patterns, traditions, and moral principles, far from being “repressive or inhibitory social traditions” (as authors like Rousseau and, in general, “scientistic” theorists have irresponsibly called them), have made the development of civilization possible. When human beings deify reason and come to believe they can modify and “improve” social institutions or even reconstruct them
ex novo (Keynesians and monetarists have most fostered this attitude among economic theorists), they lose sight of vital guidelines and points of reference and invariably rationalize their most atavistic and primitive passions, thus jeopardizing society’s spontaneous processes of cooperation and coordination. The gold standard and the principle of a 100-percent reserve ratio constitute an integral part of those vital social institutions which must act as an autopilot or guide for practical human behavior in the processes of social cooperation. The irresponsible elimination of these institutions generates excessive, unpredictable costs in the form of social tensions and maladjustments which endanger the peaceful, harmonious progress of civilization and humanity.'
- Jesús Huera de Soto,
Money, Bank Credit, and Economic Cycles (
pdf), 780 and 781</font>